ابو ریحان محمدبن احمد بیرونی(زاده 14 شهریور 352،در خوارزم و درگذشت در 22 اذر 427 غزنین)دانشمند بزرگ و ریاضی دان بود.او تقویم شناس،انسان شناس و تاریخ نگار ایرانی نیز بود که در سده چهارم و پنجم هجری می زیست.بیرونی را بزرگ تریندانشمند مسلمان و یکی از بزرگترین دانشمند همه اعصار می دانند.همین طور او را پدر علم انسان شناسی می دانند.
مرگش در غزنه در اوان انقلاب سلجوقیان و پادشاهی مسعودبن محمود غزنوی بوده است.بیرونی که بر زبانهای یونانی،هندی و عربی هم چیره بود،کتاب ها و رساله های بسیار که شمارشان بیشتر از 146 تا گزارش شده است نوشته.
مهمترین اثار او التفهیم در ریاضیات و نجوم،اثار الباقیه در تاریخ و جغرافیا،قانون مسعودی که نوعی دانشنامه است و کتاب تحقیق ماللهند درباره اوضاع این سرزمین از تاریخ و جغرافیا تا عادات و رسوم و طبقات اجتماعی ان.
بیرونی،هم دوره ابن سینا بود که در اصفهان می نشست و با هم مکاتبه و تبادل نظر فکری داشتند.
مطالب رو تا اخر بخونین
تعداد صفحات : 1
صفحه قبل 1 صفحه بعد |